زیباترین فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه آتا ترک ترکیه برگزار شد و به حماسه استانبول در سال ۲۰۰۵ معروف شد . آن فینال به ضربات پنالتی کشیده شد و خراب کردن پنالتی توسط آندری شوچنکو که بدترین پنالتی عمرش یاد میشود قهرمانی را برای لک لک ها و آقای رافائل بنیتز به ارمغان آورد .
در آن بازی پائولو مالدینی ، جناروگتوسو و کلارنس سیدورف و … لباس میلان را بر تن داشتند و لباس لیورپول بر تن بازیکنانی همچون ژاوی آلونسو ، استیون جرارد و لوئیس گارسیا بود . قاضی بازی مانوئل مخوتو گونسالوس بود که در جوی ۷۰۰۰۰ نفره ی ورزشگاه به قضاوت خود با خیال راحت ادامه میداد . از همان اوایل بازی ، بازی نوید بخش یک دیدار خاطره انگیز بود هنگامی که کاپیتان مالدینی با ضربه ی والی خود توپ را به تور چسباند . نیمه اول را میلان با 3 گل پیروز شد اما این پیروزی تا دقایق آخر بازی دوام نیاورد ، دقایق 54 تا 60 که به جنون شش دقیقه ای لیورپولی ها معروف است باخت را به تساوی کشاندند و در آخر قهرمانی .
اکثر مواقع بازی توپ دست میلانی ها بود ، شوت های بیشتری هم به سمت دروازه ی حریف روانه کردند و کرنر های بیشتری هم ارسال کردند ولی نتیجه ی پایانی خلاف اذهان طرفداران میلان بود . طرفداران میلان هنگامی که نتیجه را در نیمه اول به دشمن سپردند با اشک شعر تو هرگز تنها نخواهی رفت را در ورزشگاه طنین انداز کردند تا به دنیا نشان دهند یک هوادار واقعی چگونه به تیم خود پایبند است . بازیکنان لیورپول در حال سور و شادی ، پرش به بالا و پایین بودند و طرف دیگر بازیکنان میلان زانوی غم بغل کردند . میلان آن فصل قهرمانی سوپر کاپ ایتالیا را تجربه کرد و نایب قهرمانی سری آ و لیورپول هم به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا راضی شد . هواداران میلان با دیدن این بازی و مرور خاطرات اشک بر چشمانشان جاری میشود در مقابل لیورپولی ها به تیم خود میبالند .
خود کلارنس سیدورف گفت که حق آیندهوون بود بیاد فینال نه میلان… گفته بود آیندهوون خیلی سر تر از ما بود… اگه امکانش بود بازی برگشت میلان و آیندهوون از نیمه نهایی همون فصل که با نتیجه سه یک به نفع آیندهوون تموم شد رو هم پخش کنید